- fağırlıq
- 1) жалобно, трогательно; 2) скромность, кротость.
Азербайджанско-русский словарь. — Баку. Х. Азизбеков. 1984.
fağırlıq
Смотреть что такое "fağırlıq" в других словарях:
fağırlıq — is. 1. Acizlik, yazıqlıq, məzlumluq. 2. Yoxsulluq, kasıblıq … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
acizi — ə. acizlik, fağırlıq … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
faqə — ə. yoxsulluq, fağırlıq, ehtiyac … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
ağızsızlıq — is. dan. Ağzında kəsər olmama, sözü keçməmə, dilsizlik; acizlik məzlumluq, fağırlıq, cəsarətsizlik … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
biçizlik — is. Yoxsulluq, kasıblıq, fağırlıq … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
dilsizlik — is. 1. Lallıq. 2. məc. Yazıqlıq, fağırlıq, həlimlik, mütilik, acizlik, sakitlik. 3. məc. Səssizlik, sükut. Yadımdadır o gün ki, sən sərilmişdin yatağa; Qara ölüm dilsizliyi çökmüşdü dil dodağa. A. Ş.. Burada <qəbiristanda> hər şey dilsizlik … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
dərvişlik — is. köhn. 1. Dərviş sənəti və peşəsi. Dərvişlik etmək. – Dərvişlikdən xəbəri yox, gecə gündüz təkyə axtarır. (Ata. sözü). Bu məqamda bir cavan girdi meydana: «Dərvişlik oyunbazlıqdır məgər?» – deyib, dərvişlərə nə yemisən turşulu. N. V.. 2. məc.… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
fəqirlik — klas. bax fağırlıq. Yetimliyi halətindən bəllidir; Fəqirliyi zillətindən bəllidir. A. S.. O zaman fəqirlik <Ağabalaya> əsər edib başı xəyalat ilə dolardı. Ç … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
miskinlik — is. Fağırlıq, bədbəxtlik, biçarəlik, yazıqlıq, acizlik, düşkünlük. Yetər, miskinlik yetər; Qalx! Oyan, oyan, oyan!. . H. C.. <Kor> məzlumluğu sevən, miskinlikdən ruhani bir zövq alan bir adam idi. S. H … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
məsumluq — is. 1. Təmizlik, paklıq, saflıq. <Fuad:> Sən anla ki, bir ailənin səadəti ondakı qadının məsumluğundadır. C. C.. <Fərmanın> üzünün ifadələrində bir uşaq sadəliyi və məsumluğu nəzərə çarpırdı. Ə. S.. 2. Yazıqlıq, fağırlıq, günahsızlıq … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
məzlumluq — is. Məzlum adamın halı; fağırlıq, yazıqlıq. Məzlumluq edib başlama fəryadə, əkinçi! Qoyma özünü tülkülüyə, adə əkinçi! M. Ə. S.. <Kor Seyid> məzlumluğu sevən, miskinlikdən ruhani bir zövq alan adam idi. S. H … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
